Α Strange Encounter

 

 

 

 

It was late, long after midnight, when Emily managed to fall asleep. After a short time, she completely immersed in the world of dreams.

During her dreamy wandering, in a remote place, she had an unexpected encounter. As she was hanging around aimlessly, lost among memories and images, she saw three angels seating at the shore of a teal lake. The landscape around them was blurred and faded. It looked like an old painting that was wounded from the ravages of time.

The image of the angels hardly reminded her, the form she had given them in her mind. Their appearance did not radiate anything like heavenly peace and tranquility. She saw sadness and pain in their eyes. Bitter despair was painted on their gloomy faces. Their music did not glorify happiness and peacefulness, but it was a low wailing, filled with the most mournful colors. There was not a trace of joy in the atmosphere, as if the fear had swallowed it all.

Their halo had lost their golden glow. A dull, ominous gray had replaced the bright yellow. Their wings stood heavy and weak at their sides. They seemed as if hope had flown through them, immobilizing them on the ground. Emily stood motionless, fearing to approach. She felt that if she took one more step towards them, all would collapse.

An angel approached her stooping. He was walking as though he was carrying the whole weight of the world on his shoulders. He stood in front of her and looked deep inside her eyes, she felt his gaze reaching into the depths of her soul.

<< Life is a precious gift that you thoughtlessly waste away , take advantage of it before it is too late, nothing is forever >>, mumbled sadly and suddenly everything disappeared, leaving behind an unbearable void.

She woke up sobbing, with the memory of that terrible dream constantly scratching her mind and the unbearable onus of all mankind smashing her into pieces.

 

---

Παράξενη συνάντηση

Ήταν αργά, πολύ μετά τα μεσάνυχτα, όταν η Έμιλυ κατάφερε να αποκοιμηθεί. Ύστερα από λίγη ώρα βυθίστηκε εντελώς μέσα στο κόσμο των ονείρων της.

Κατά την διάρκεια της ονειρικής της περιπλάνησης, σε μια  απομακρυσμένη γωνία, είχε μια απροσδόκητη συνάντηση. Καθώς τριγυρνούσε άσκοπα, χαμένη ανάμεσα σε αναμνήσεις και εικόνες, αντίκρισε μια ομάδα τριών αγγέλων καθισμένους  στις όχθες μιας γαλαζοπράσινης λίμνης. Το τοπίο τριγύρω τους ήταν θαμπό και ξεθωριασμένο, έμοιαζε σαν ένας παλιός πίνακας, που τον πλήγωσε η φθορά του χρόνου.

Η εικόνα των αγγέλων της θύμισε ελάχιστα την μορφή που τους Η εικόνα των αγγέλων της θύμισε ελάχιστα την μορφή που τους είχε δώσει στο μυαλό της. Η εμφάνισή τους δεν απέπνεε ούτε σταγόνα ουράνιας γαλήνης και ηρεμίας. Είδε θλίψη και πόνο μέσα στο βλέμμα τους. Πικρή απόγνωση ήταν ζωγραφισμένη στα σκυθρωπά  πρόσωπά τους. Η μουσική τους δεν εξυμνούσε την ευτυχία και την ειρήνη, μα ήταν ένας σιγανός θρήνος, ζωγραφισμένος με τα πιο πένθιμα χρώματα. Ίχνος  χαράς δεν υπήρχε στην ατμόσφαιρα, λες και ο φόβος την είχε καταπιεί όλη.

Τα   φωτοστέφανά τους είχαν  χάσει  την χρυσή τους λάμψη. Ένα θαμπό, δυσοίωνο γκρίζο είχε αντικαταστήσει το φωτεινό κίτρινο. Τα φτερά τους στέκονταν βαριά, άτονα στο πλάι τους. Έμοιαζαν λες και η ελπίδα είχε πετάξει από μέσα τους, καθηλώνοντάς τους στο έδαφος. Η Έμιλυ στάθηκε ακίνητη, φοβούμενη να πλησιάσει. Ένιωθε  πως αν έκανε ακόμη ένα βήμα προς το μέρος τους, όλα θα κατέρρεαν.

Ένας άγγελος, την πλησίασε σκυφτός. Βάδιζε σαν να κουβαλούσε στους ώμους του όλο το βάρος του κόσμου. Στάθηκε μπροστά της και την κοίταξε βαθιά μες τα μάτια, ένιωσε το βλέμμα του να φτάνει μέχρι τα βάθη της ψυχής της.

<< Η ζωή είναι ένα πολύτιμο δώρο που σπαταλάτε αλόγιστα στα χέρια σας, εκμεταλλευτείτε το σωστά, πριν είναι πολύ αργά, τίποτα δεν είναι παντοτινό>> , ψέλλισε λυπημένα και με μιας εξαφανίστηκαν όλα, αφήνοντας ένα αβάσταχτο κενό πίσω τους.

Ξύπνησε με λυγμούς, με την ανάμνηση του φοβερού ονείρου να γρατζουνάει συνεχώς το μυαλό της και το ασήκωτο βάρος της ευθύνης ολόκληρης της ανθρωπότητας να την συνθλίβει.

©Emily’s thoughts

Electronic republication is permitted only if reproduced in full text, with clear performance in the author Efi Mylona, along with the link to this page. Any kind of printed republication is strictly forbidden. Otherwise, there will be sanctions according to Law 2121/1993.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα  Έφη Μυλωνά, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται αυστηρά κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.

 

 

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το